Codziennie budzimy się koło siebie i zaczynamy dzień, z pragnieniem, żeby być kobietą urzekającą.
Mężczyzna patrzy kobiecie w oczy a ona w jego.
Wszystko wydaje się proste, ale nie w kobiecym sercu.
Kobiety zawsze mają jakąś wątpliwość, chcą czegoś więcej i mocniej.
Biegną przez życie po coś, a inne z Nas, upadają i odkrywają siebie na nowo. Mają na to czas i chcą tego.
Mężczyźni i kobiety przez całe życie chcą dopasować się do siebie. Albo im to wychodzi albo nie.
Lecz to kobiety mają trudniej, bo czują więcej i mocniej.
I wiedzą o tym też sami mężczyźni, chcąc zgłębić tajemnice kobiecego serca, nie mają łatwo.
Ciężko jest dotrzeć do kobiet. W oczach mężczyzn, one są prawie zawsze trudne do wyczucia, w ocenie mężczyzn „zbyt trudne” i że „nie są tym, czym być powinny”. To jednak prawda, że my kobiety prawie zawsze w swoich głowach robimy rachunki zysków i strat.
Oceniamy się same, zaniżamy poczucie wartości i porównujemy się do innych kobiet, mierząc się ich pięknem. I kiedy to my robimy, na własne życzenie, wtedy równocześnie zamykamy się na mężczyzn, żyjąc obok nich. Przez to mężczyźni uciekają.
Nie raz słyszałam, że chcieliby żeby była książka o kobietach, bo oni nas nie rozumieją. A najlepiej jakby któraś z nas , napisała taki instruktaż kobiety, gdzie wcisnąć guzik rozkoszy, albo jak ustawić jej nastrój by była zawsze uśmiechnięta. Chcą iść po części na skróty i ja to rozumiem.
Bo my same kobiety, w pewnym momencie naszego życia czujemy się pogubione. Siebie same nie rozumiemy, więc tym bardziej mężczyźni nie wiedzą co z tym zrobić.
W kłopotach, kryzysach czujemy, że z małej dziewczynki, żyjącej marzeniami o pięknym życiu z królewiczem nie wiemy tak naprawdę o życiu nic. Gdzieś między zawodami o najpiękniejszą kobietę na świecie, gubimy klucz do siebie samych. A dokładnie klucz do kobiecego serca. Bo w tym sercu, każdej z Nas jest bogactwo kobiecości, które napisane jest dla każdej z nas osobno.
Klucze są po to żeby otwierać nimi każde drzwi w naszym życiu, do serca naszej mamy, do pierwszego pokoju dla dziewczynki, do pokoju w akademiku, i w końcu do pierwszego mieszkania w dorosłym życiu.
Wchodzimy do tych pomieszczeń, są puste i trzeba je na nowo urządzić. I my takie właśnie jesteśmy, w środku do poukładania, urządzenia na swój sposób i na nowo.
Tyle ile przeprowadzek, tyle razy wymyślamy siebie na nowo.
I trzeba tu pamiętać o tym, że nasi partnerzy pomagają nam w tym, ale to oni chcą wejść na gotowe.
Jak się opóźniamy w remontach naszych dusz, nudzą się szybko i odchodzą. Możemy rozpaczać, że odeszli, porzucili. Tylko czasami jest tak, że on jest na pewien czas, po coś, do czasu kiedy w końcu same ze sobą czujemy się dobrze.
Można leczyć dusze kobiety, można iść na terapię do innej z nas i rozprawiać o sobie, życiu, naszych błędach. Można w końcu przeczytać mnóstwo książek i z nimi pomyśleć o co chodzi ze mną, na ten moment mojego życia.
Można w końcu porozmawiać z inną kobietą, mama, przyjaciółką, o tym co się dzieje. Ale nic nie zastąpi dialogu samej ze sobą, bo tylko my same wiemy co głęboko, w środku nas, siedzi za problem.
„Nie jesteś kobietą, jaką powinnaś być, ale jeśli zrobisz dziesięć następujących rzeczy, to może osiągniesz wymagany poziom”. To są najpopularniejsze rady jakie można spotkać w podręcznikach o kobietach. Są to ładne formułki, które bawią nasze oko i wnętrze.
To tylko od nas zależy czy wcielimy je do naszego życia. Ale kobiecości nie da się ująć w formułkę, to ty sama musisz nad nią popracować. Często do poznania swojej kobiecości musisz się rozebrać się w środku siebie, odłożyć na bok pomysł na siebie, zdjąć z siebie te sztuczne włosy, rzęsy i paznokcie. Zmyć makijaż i przed lustrem w łazience zmierzyć się ze swoją kobiecością.
Warto w siebie wejść i przyjrzeć swojemu wnętrzu
Pamiętaj, że w drodze do siebie jesteś inna. Wyjątkowa, nie taka sama jak siostra, sąsiadka, przyjaciółka. Nie kopiuj jej, nie kupuj takich samych ubrań czy kosmetyków. Bo ty jesteś inaczej piękna, inaczej przykuwasz uwagę swojego mężczyzny, czym innym emanujesz idąc ulicą, a wiatr na nowo czesze Twoje włosy.
Ważne żeby w drodze do własnej kobiecości przyjaźnić się z innymi kobietami.
Często przy spontanicznych pogaduchach, przy winku, patrzysz na nie i coś przykuwa Twoją uwagę.
Czasami jest to nowa fryzura, czasami emocje, z jakimi opowiada o swoich ostatnich, romantycznych wakacjach z nim. Przypatrz się temu, co zwróciło twoją uwagę i zadaj sobie pytanie” czy ty to masz w sobie”, a może ci tego brakuje i czas się nauczyć tego, lub zmienić coś w sobie.
Pamiętaj też o tym, że każda z nas jest inna. W środku ma inną duszę, inne drganie i wibracje ciała, i w końcu ma inną kobiecość.
Bo było by nudno gdybyśmy wszystkie szły codziennie na polowanie, nawet na polowanie z łukiem.
My się wypełniamy wzajemnie. Kiedy wojowniczki zdobyły coś, inne z nas
lubią organizować i przyjmować gości.
Kobiety, będące profesorkami, mamami, lekarkami, pielęgniarkami, misjonarkami, dentystkami, gospodyniami domowymi, terapeutkami, kucharkami, artystkami, poetkami, alpinistkami, triatlonistkami, sekretarkami, sprzedawczyniami i pracownicami socjalnymi, sama widzisz ile nas jest i jak różne jesteśmy.
Lecz przy stole chętnie, każda nas wysłucha, poradzi, wesprze. I w tym wszystkim fajne jest to, że każda z nas jest piękną i urzekającą kobietą.
Prawnik, UX designer w www.esklepyonline.pl, właścicielka księgarni internetowej www.antykwariatszczecin.pl